به گزارش خبرنگار مهر، زینب نوروزی، مشهورترین سوزن‌دوز بلوچ در بیست و ششمین نمایشگاه صنایع‌دستی شرکت کرده بود. اما برخلاف سایر هنرمندانی که از سیستان و باوچستان آمده و با خود، شال‌ها و لباس‌هایی آورده بودند که نقش‌های متفاوتی بر آن، سوزن‌دوزی شده بود او چند نمونه گردنبند، گوشواره، کیف پول، کیف آرایش، و اینه را با خود به نمایشگاه آورده بود تا به علاقه‌مندان ارائه کند.

نوروزی در گفتگو با خبرنگار مهر و در پاسخ به این‌که چرا هنر سوزن‌دوزی را روی زیورآلات و انواع کیف به اجرا درآورده گفت:  صنایع‌دستی باید به روز و هماهنگ با نیاز جامعه امروز باشد. همه نمی‌توانند مانتوی سوزن‌دوزی بخرند یا از طرح‌های متفاوت استفاده کنند اما می‌توان هنر سوزن دوزی را از طریق زیورآلاتی که هم طریف و امروزی هستند هم به مراتبب ارزان‌تر از لباس‌های بلوچ به مخاطبان معرفی کرد.

به گفته این سوزن‌دوز بلوچ، یکی از مشکلات اساسی در زمینه این هنر، گران بودن مواد اولیه و تهیه آن است. چراکه هم پارچه گران است و هم نخ. روزگاری سوزن‌دوزها به زاهدان می‌رفتند و از اداره میراث فرهنگی زاهدان، پارچه می‌گرفتند؛ حالا همه آن پارچه‌ها در انبار تلنبار شده و خاک می‌خورد اما کسی نیست تا آنها را در اختیار زنان سیستان و بلوچستان بگذارد تا هم برای آنها کارآفرینی کند هم از فقر و نداری‌شان بکاهد.  از سوی دیگر، رنگ‌های طبیعی، جای خود را به رنگ‌های شیمیایی داده‌اند.

زینب نوروزی، افغان‌دوزی را یکی از مشکلات جدی ذر ارتباط با هنر سوزن‌دوزی بلوچ دانست و افزود: واقعیت این است که مشکل ما ورود سوزن‌دوزی‌های ماشینی از افغانستان و پاکستان نیست. چون همه زنان نمی‌توانند، لباسی بدوزند که در آن از نقش‌های اصیل استفاده شده و دست‌دوز است. بی‌شک، کسانی که توان مالی چندان ندارند به سمت کارهای ماشینی می‌روند و هیچ‌کدام از این کارها، رقیب سوزن‌دوزی‌های دستی نیستند آنچه ما را آزار می‌دهد وجود کارهای دست‌دوز زنان افغان با کیفیت و قیمت پایین و ظاهر فریبنده است. نمونه‌های بسیاری از سوزن‌دوزی افغان هم در نمایشگاه ملینایع دستی به چشم می‌خورد.